Al bijna 2 jaar staat de wereld op zijn kop. Nog steeds kennen we de schrikbarende beelden, de hoeveelheid mensen die op de IC terecht kwamen, de artsen die zich geen raad wisten, zoveel mensen die om onverklaarbare redenen doodgingen, in eenzaamheid omdat niemand erbij mocht zijn. We zijn het er allemaal over eens dat dit een verschrikkelijke periode was en dat we dit niet meer willen meemaken! Ieder individu is direct geraakt in zijn angstreflex en wil er alles aan doen om dit nooit meer te laten gebeuren. Wat we dan vervolgens met z'n allen doen is proberen direct controle te hebben op de directe oorzaak van dit probleem, het Coronavirus. Eerst moeten we allemaal in quarantaine, om vervolgens zo snel mogelijk een vaccin te ontwikkelen, zodat we zo snel mogelijk controle krijgen over het virus en we weer kunnen doen wat we altijd deden. Dit is de snelste oplossing om alles wat er gebeurd is te vergeten en te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt. Een typische manier om met trauma om te gaan. Overigens een manier waarvoor ik begrip heb, want wie wil nou lang stil staan bij iets wat pijn doet, liever willen we zo snel mogelijk een oplossing en weer verder. Alle media informeert ons ook op deze manier. Alleen wat blijkt dat toch niet iedereen in Nederland dat volgt, niet iedereen laat zich op basis van deze informatie vaccineren. En hoe krijgen we controle over dat deel van de groep, of zorgen we ervoor dat ook deze groep het virus niet kan verspreiden? Een Coronapas! En in de media en politiek leggen ze uit dat dit in het groepsbelang is.
Nu heb ik precies hetzelfde trauma als iedereen in deze wereld. Ook ik heb de verschrikkelijke beelden gezien, en ook ik wist mij geen raad. Ook ik werd bang voor het virus en wat dit met mij en mijn gezin zou doen (net een kleine baby op de wereld gezet, voelde ik mij sowieso al kwetsbaar)? Ik zag mensen in eenzaamheid sterven, en wenste dit echt werkelijk niemand toe. Dus het trauma bij mij is hetzelfde. Maar wat nou als ik weet dat we een andere oplossing moeten zoeken? Wat nou als ik weet dat de oplossing niet is om controle te krijgen over het coronavirus, maar dat we ons de serieuze vraag moeten stellen waarom we genoodzaakt waren om 2 jaar lang stil te staan? Wat als ik weet dat het niet de bedoeling is dat we weer teruggaan naar ons leven vóór Corona, maar dat we de kans krijgen om een nieuwe samenleving te creëren. Want zeg nou zelf, de ellende die het corona virus ons bracht, die ellende wordt toch al jaren ervaren op verschillende plekken op deze wereld, waar wij westerse welvarende burgers prima onze ogen voor hebben kunnen sluiten (enkele uitzonderingen daargelaten)? Toen dwongen we elkaar ook niet om in zogenaamd groepsbelang te denken? Is dit niet een les dat we een samenleving moeten creëren waar niet alleen de welvarende, westerse mensen kansen krijgen, maar waar we allemaal op deze wereld dezelfde kansen krijgen (corona heeft ook niemand buitengesloten, hoewel, bijzonder genoeg werden onze kinderen vaak toch bespaard)? Een samenleving waar we de welvaart en geluk met elkaar delen, en als de een wat meer heeft dit uit zichzelf en vanzelfsprekend deelt met een ander of de ander helpt dit ook te bereiken, ipv dat de zogenaamde minderbedeelden hierom moeten vragen en dankbaar moeten zijn. Een samenleving waarin we elkaar helpen om fysiek, emotioneel en mentaal gezond te zijn, waarin we ons open stellen voor elkaar en ook bereid zijn om een stap terug te doen als dat nodig is. Een samenleving waarin we ons realiseren hoezeer we onze aarde nodig hebben in al zijn schoonheid, en deze dus niet meer zullen misbruiken. Een samenleving waarin we niet bang hoeven te zijn voor virussen omdat we weten dat we elkaar erdoorheen slepen. Een samenleving waarin compassie en empathie ALTIJD onze eerste prioriteit is.
Dat betekent voor mij dat ik er alles aan wil doen dat er geen mensen meer in eenzaamheid hoeven te leven of te sterven…dat ik er alles aan wil doen om mensen mentaal of fysiek te helpen, dat ik mentaal en fysiek goed voor mezelf zorg en tegelijkertijd accepteer dat ik kwetsbaar ben. Daarom zal ik prioriteiten maken waar ik mijn kwetsbaarheid voor inzet. Voor mij betekent dit dat ik niet meer dronken in een discotheek of kroeg hoef te staan, maar dat ik wel in grote groepen zal protesteren tegen discriminatie of dierenleed. Of mijn (stief)dochters zal aanmoedigen wanneer zij een danswedstrijd hebben, maar ik zal niet meer uitgebreid shoppen in de stad. Dat ik op zaterdag mijn stiefzoon kan aanmoedigen op het voetbalveld en op zondagochtend in de kerk mijn inspiratie kan halen, zingen en bidden voor kracht voor deze samenleving. Ik zal mijn klanten blijven opzoeken, desnoods thuis als dat voor hen makkelijker is. Voor mij betekent dit ook dat ik mij moet durven uitspreken als ik zie dat het groepsbelang in gevaar is, dat er mensen buitengesloten worden. (Dit is voor mij persoonlijk de moeilijkste stap, omdat ik het niet altijd durf om mij uit te spreken, ben bang wat mensen van mij zullen vinden. Maar ik werk hier hard aan want voor het groepsbelang zal ik dit toch moeten doen.) Ik accepteer mijn kwetsbaarheid en neem risico’s voor de zaken die voor mij en de ander belangrijk zijn. Ik blijf wel zo veel mogelijk thuis als ik klachten heb, omdat ik het niet nodig vind om een ander aan te steken met welk virus ik dan ook bij me draag.
Ik persoonlijk kies ervoor om geen vaccinatie te nemen, omdat ik niet overtuigd ben dat dit onze samenleving op de lange termijn helpt, het is enkel een pleister op een wond die nog moet worden nagekeken, schoongemaakt en zorgvuldig in behandeling moet blijven, dus die pleister gaat ervoor zorgen dat we de wond niet meer zien en het op lange termijn gaat ontsteken. Maakt mij dit dan een wappie? Noem mij zoals je wilt, zelfs daar heb ik compassie voor. Ik heb compassie en empathie voor alle mensen die ervoor kiezen om zich wel te vaccineren, om wat voor reden dan ook. Ik snap dat men een vaccin ziet als een kleine moeite, en het de individu weer zoveel vrijheid geeft om te bewegen in deze wereld. De fysiek kwetsbare mensen in de samenleving zullen zich een stuk veiliger voelen met een vaccin, dus ik heb zeker empathie voor deze groep. Toch neemt dat niet weg dat ook de gevaccineerde burgers in mijn wetenschap genoodzaakt zijn om na te denken over waarom zij 2 jaar stil moesten staan, op welke wond doen zij nu een pleister? Welke bijdrage zullen zij leveren om empathie en compassie op nummer 1 te zetten, oftewel groepsbelang?
Want groepsbelang koop je wat mij betreft niet af met een enkele vaccinatie, groepsbelang moet wat mij betreft in elke daad van het individu zitten, bij alles wat we doen mogen we ons afvragen wat het belang voor de ander is, daar moeten we met elkaar aandacht aan besteden, wat mij betreft ook in de media. Want zolang er nog groepen op deze wereld zijn die zich om wat voor reden dan ook buitengesloten voelen, zijn we nog niet geslaagd in deze opdracht. En we zullen met elkaar de intrinsieke motivatie moeten vinden om iedereen op gelijke waarden te willen laten deelnemen aan deze samenleving!
Persoonlijk lukt het mij daarom niet om begrip op te brengen voor de Coronapas, omdat ik daarin geen enkele compassie of empathie weet te vinden voor alle individuen in de samenleving, hooguit een selectieve meerderheid, maar zeker niet iedereen. Niemand kan met deze pas controleren wat ik allemaal doe voor het groepsbelang en dat ik mijn individuele belang eigenlijk nooit als prioriteit stel. Dat ik persoonlijk door deze Coronapas buitengesloten wordt, vind ik niet zo interessant, maar dat ik mogelijk in de toekomst daarom mijn klanten niet meer kan helpen, mijn dochters niet meer kan aanmoedigen, niet meer kan strijden voor mensen die het moeilijker hebben, of niet meer in de kerk mijn inspiratie kan opdoen, daar word ik verdrietig van. Want ik ben ervan overtuigd dat de wereld mensen zoals ik nodig hebben om mee te doen, te participeren, licht te brengen daar waar het donker is. Dus daarom wil ik je uitnodigen om compassie en empathie te hebben voor mijn keuze, zoals ik dat heb voor de jouwe, en mij te laten meedoen in deze samenleving, net als ieder ander individu, niet voor jouzelf en voor de meerderheid, maar voor het groepsbelang!
Reactie plaatsen
Reacties