Het systeem heeft gefaald, maar er is hoop!

Het systeem heeft gefaald! Het systeem waar we allemaal al jaren in leven, het Nederland waar zoveel mensen trots op zijn. De één profiteert ervan, de ander voelt zich slachtoffer, maar langzaamaan zien we op bijna elk vlak, in elke organisatie, op elk essentieel onderwerp dat er lijken uit de kast komen waar we echt onze ogen niet meer voor kunnen sluiten. En hoe verdrietig, schokkend en pijnlijk dit ook is, voor mij geeft het opluchting en hoop voor de toekomst.

Al jaren zie ik de ongelijkheid in de samenleving, en al jaren wordt mij gezegd dat ik overdrijf, dat ik spoken zie, en dat ik niet zo moet zeuren. De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, ongelijkheid tussen zwarte en witte mensen, ongelijkheid tussen arm en rijk, en altijd speelt macht en geld een rol die deze ongelijkheid in stand houdt. ‘Nee joh, dat gebeurt niet in Nederland, hier heeft iedereen gelijke kansen, hebben we allemaal de vrijheid om te doen wat we willen, maar dan moet je wel hard werken, en dat willen de meeste niet,’ hoe vaak dit wel niet tegen mij gezegd is, in met name de welvarende/witte omgeving met geld en kansen. En nu komt alles boven water, een aantal voorbeelden die ik voor je schetsen:

De toeslagenaffaire is het bewijs dat het systeem, de overheid, mensen behandelt op ongelijke wijze, het gebeurt op zeer grote schaal, en ontelbare gezinnen hebben ongelofelijk grote offers moeten maken voordat zelfs de welvarende mensen moesten toegeven dat dit geen incident is. De overheid van het Nederland waar zoveel mensen trots op zijn, het Nederland van de zogenaamde gelijke kansen laat zien dat dezelfde overheid mensen op basis van afkomst op schandalige wijze kapot maakt.

De enorme schandalen in de (gesloten) Jeugdzorg die nu naar boven komen, waarin we allemaal getuigen worden van de enorme trauma’s die kinderen hebben opgelopen van de Jeugdzorg die Nederland heeft gefaciliteerd. Hartverscheurende verhalen van kinderen die in nood zaten en hulp nodig hadden, en in plaats daarvan werden opgesloten. Ook hiervan kunnen zelfs de welvarende mensen in Nederland nu niet meer hun ogen sluiten.

De muziekindustrie, een industrie die op een enorm voetstuk wordt geplaatst, waarvan nu zonder twijfel naar boven komt hoe dit systeem faalt als het gaat om gelijkheid, wat we misschien allemaal wel wisten maar nu nooit meer onze ogen voor kunnen sluiten. (kwetsbare) Vrouwen/kinderen en soms zelfs mannen zijn te vaak slachtoffer van machtsmisbruik binnen deze industrie, en we kunnen niet meer zeggen dat dit de schuld is van de slachtoffers, ook hierin faalt het systeem compleet.

En in ditzelfde systeem van ongelijkheid kunnen we in een coronacrisis niks beters verzinnen dan een toegangspas met een QR-code, waar mensen dus alleen gebruik kunnen maken van faciliteiten wanneer zij openheid geven over hun gezondheid, een behoorlijke privéaangelegenheid als je het mij zegt, en opnieuw zorgt voor ongelijkheid en verdeeldheid.

Ondanks dat ik opgelucht ben dat nu langzaamaan alles boven water komt zodat verandering plaats kan vinden, maakt het mij ook boos. Waarom moeten er zoveel slachtoffers vallen voordat we met z’n allen onze ogen openen zodat het systeem eindelijk gaat veranderen? Waarom vertrouwen we niet op het verhaal van één enkele slachtoffer alleen? Ik weet dat mensen pas in actie komen en iets willen veranderen als ze er zelf last van krijgen, als ze er zelf een noodzaak in zien. En in dit systeem zijn er zoveel slachtoffers, maar helaas niet 1 dader verantwoordelijk te stellen, voor dit systeem zullen we allemaal verantwoordelijkheid moeten nemen.

Dus mijn vraag aan jou is: Zie jij de noodzaak voor jezelf om in een samenleving te leven waarin jij en je kinderen kunnen zeggen: In deze samenleving heeft iedereen gelijke kansen, wordt ieder mens, ongeacht afkomst/kleur/geslacht/gezondheid/bankrekening, serieus genomen en behandeld met liefde, in vertrouwen en met gelijke waarden, en ben jij bereid om jouw eigen verantwoordelijkheid te nemen om je eigen steentje hieraan bij te dragen? Maak dan verbinding met elkaar, ga met elkaar in gesprek en durf compassie op te brengen, precies voor diegene voor wie je eigenlijk het minste begrip hebt. Ik snap dat dit een moeilijke klus is, maar volgens mij de oplossing, alleen dan kunnen we dit systeem echt veranderen! Dus ja, het systeem heeft gefaald, maar er is hoop! Omdat jij de eerste stap kunt zetten! Ik heb alle vertrouwen in jou!