“Van goddelozen komt goddeloosheid”

The Giant isn’t your enemy, it is your opportunity

Seat at the table, Land to work on

Bow Down and Lay it Down

‘The Fall is Necessary’

Gifts from God

"Choose your Victories"

Sinds een paar jaar ben ik overtuigd Christen, in alles wat ik doe, werk en privé staat God op de eerste plaats. Dat betekent dat ik mijn handelen afstem met wat God van mij wilt, ook als coach. Niet alleen durf ik mij nu ook echt over te geven aan de Wil van God, ik durf er nu ook eindelijk openlijk voor uit te komen. Het is misschien wel het meest kwetsbare wat ik deel met mensen, omdat het voor mij een heel kwetsbaar en persoonlijk proces is, waarin ik iedere dag steeds meer groei en waarvan ik weet dat anderen een oordeel over kunnen hebben, die ook nog eens heel vaak niet klopt (Ik kan bijvoorbeeld nu pas snappen waarom Moslimvrouwen een hoofddoek dragen, ook al ben ik geen Moslim, en dat ze ondanks het oordeel van anderen, toch hun geloof op de eerste plaats zetten en daar trots op zijn). Want als ik zeg dat ik in God geloof en ik overtuigd volgeling van Christus ben, dan geef ik voor mijn gevoel eigenlijk mijn hele ziel en zaligheid bloot. En toch ben ik er ook zo ontzettend trots op. Want voor mij betekent het ook dat ik de moed heb om mijn eigen wil opzij te zetten, voor de wil en de bestemming die God voor mij en anderen heeft bepaald, en ik kan je zeggen, dat is op sommige momenten ontzettend eng, kan eenzaam voelen en ik begrijp ook niet altijd waarom bepaalde dingen gebeuren. Dus het vertrouwen en mijn geloof moet sterk zijn, om dat te kunnen doen.

Wij mensen zijn gewend om ons te meten aan de buitenwereld. We kijken naar de buren / (social) media / omgeving en op basis daarvan bepalen we onze doelen in het leven. Het heeft tot resultaat geleid dat velen onder ons het gelukt is om een goeie baan te krijgen, een mooie relatie, kinderen en een mooi huis. Mooie auto voor de deur, en de mogelijkheid om lekker uit eten te gaan en minimaal 1x per jaar op vakantie. Als dit je is gelukt, dan heb je het doorgaans ‘goed’ gedaan, toch? Of toch niet?

Het systeem heeft gefaald! Het systeem waar we allemaal al jaren in leven, het Nederland waar zoveel mensen trots op zijn. De één profiteert ervan, de ander voelt zich slachtoffer, maar langzaamaan zien we op bijna elk vlak, in elke organisatie, op elk essentieel onderwerp dat er lijken uit de kast komen waar we echt onze ogen niet meer voor kunnen sluiten. En hoe verdrietig, schokkend en pijnlijk dit ook is, voor mij geeft het opluchting en hoop voor de toekomst.

Al weken dwaalt het woord Resilience door mijn hoofd, oftewel Veerkracht. Een woord dat ik weleens hoor als ik muziek luister, tegenkom als ik verhalen lees, en een woord dat in deze huidige tijd vaak in mij opkomt als antwoord op de vele vragen die tegelijkertijd ook allemaal in mijn hoofd ronddwalen. Ik vind het een mooi woord, met een mooie klank, een woord waarvan je een mooie mantra zou kunnen maken. Maar wat betekent het nou precies? Veerkracht? Volgens Google betekent het het vermogen om te herstellen van stress en tegenslag. Als er iets naars of verdrietigs gebeurt, kun je je knap beroerd voelen. Dat is normaal. Sterker nog: het voelen en accepteren van je emoties is het begin van een veerkrachtige reactie.

Al bijna 2 jaar staat de wereld op zijn kop. Nog steeds kennen we de schrikbarende beelden, de hoeveelheid mensen die op de IC terecht kwamen, de artsen die zich geen raad wisten, zoveel mensen die om onverklaarbare redenen doodgingen, in eenzaamheid omdat niemand erbij mocht zijn. We zijn het er allemaal over eens dat dit een verschrikkelijke periode was en dat we dit niet meer willen meemaken! Ieder individu is direct geraakt in zijn angstreflex en wil er alles aan doen om dit nooit meer te laten gebeuren. Wat we dan vervolgens met z'n allen doen is proberen direct controle te hebben op de directe oorzaak van dit probleem, het Coronavirus. Eerst moeten we allemaal in quarantaine, om vervolgens zo snel mogelijk een vaccin te ontwikkelen, zodat we zo snel mogelijk controle krijgen over het virus en we weer kunnen doen wat we altijd deden. Dit is de snelste oplossing om alles wat er gebeurd is te vergeten en te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt. Een typische manier om met trauma om te gaan. Overigens een manier waarvoor ik begrip heb, want wie wil nou lang stil staan bij iets wat pijn doet, liever willen we zo snel mogelijk een oplossing en weer verder. Alle media informeert ons ook op deze manier. Alleen wat blijkt dat toch niet iedereen in Nederland dat volgt, niet iedereen laat zich op basis van deze informatie vaccineren. En hoe krijgen we controle over dat deel van de groep, of zorgen we ervoor dat ook deze groep het virus niet kan verspreiden? Een Coronapas! En in de media en politiek leggen ze uit dat dit in het groepsbelang is.